تضمین شعری و بلاغت آن در نهج البلاغه | ||
| فصلنامه پژوهشنامه نهج البلاغه | ||
| مقاله 6، دوره 1، شماره 2، شهریور 1392، صفحه 101-120 اصل مقاله (476.91 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسنده | ||
| مهدی عابدی جزینی* | ||
| استادیار گروه زبان عربی دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| اثر ادبی هرچه پردامنهتر و فراختر باشد و با متون دیگر درهم تنیدگی و آمیزشِ بیشتری داشته باشد، تأثیر آن بر مخاطب بیشتر خواهد بود و بیشتر در معرض تقلید و الگوبرداری قرار خواهد گرفت. امام(ع) نیز از این خاستگاه، متن خویش در نهجالبلاغه را با میراث فرهنگی و لغوی عربِ قدیم از شعر، مثل، حکمت و... مرتبط ساخته است. میراث شعری، گنجینه فرهنگی سترگی است که امام در رجوع به آن سستی نمیورزد و گاهی یک مصراع یا یک بیت کامل از آن را طبق مقتضای سخن و ضرورت کلام، تضمین میکند؛ به ویژه هـنگامی که برخی ابیات یا مصراعها آنقدر در میان مردم شیوع یافته که بهصورت ضربالمثل درآمده است. این مسأله گاهی با ذکر شاهد شعری یک مصراع یا بخشی از آن، با تضمین حرف به حرف آن بدون تغییر در ساختار یا ترکیب آن صورت میگیرد یا گاهی تضمین شعری غیرمستقیم با تکیه بر مرجعیّتِ شعری مشهور، صورت میگیرد و گاهی بخشی از الفاظ شعر همراه معنای آن ذکر میشود و بافت سخن تکرار میگردد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نهج البلاغه؛ تضمین شعری؛ اقتباس و دلالت | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,439 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,410 |
||