همه گیرشناسی آسیب های ورزشی مسابقات انتخابی کسب سهمیه المپیک 2024 تیم ملی تکواندو ایران: مطالعه آینده نگر با 1327 ورزشکار | ||
| پژوهش در توانبخشی ورزشی | ||
| مقاله 4، دوره 12، شماره 23، خرداد 1403، صفحه 45-57 اصل مقاله (757.71 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/rsr.2024.29212.1737 | ||
| نویسندگان | ||
| معصومه شاهی1؛ مصطفی زارعی* 2 | ||
| 11. دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدة علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، | ||
| 2دانشیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدة علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| زمینه و هدف: تعیین میزان بروز آسیب و مکانیسم آن برای پیشگیری از آسیب های ورزشی ضروری است. اما علی رغم جایگاه مطلوب تکواندو ایران در جهان، اطلاعات اندکی در زمینه میزان بروز آسیب تکواندو کاران نخبه ایرانی در رقابت های رسمی وجود دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان بروز و مکانیسم آسیبهای ورزشی مسابقات انتخابی تیم ملی تکواندو ایران برای حضور در مسابقات کسب سهمیه المپیک 2024 بود. روش بررسی: در این مطالعه‌ی کوهورت آینده نگر، کلیه آسیب های رقابت های انتخابی تیم ملی تکواندو ایران که از دوم تا 10 ام دی ماه سال 1402 به مدت 8 روز در فدراسیون تکواندو در تهران برگزار شد، به وسیله فرم ثبت آسیب توسط کادر پزشکی این مسابقات ثبت شد. 1327ورزشکار (697 مرد و 630 زن) در رده ی بزرگسالان (17 سال به بالا) برای ورود مستقیم به اردوی تیم ملی ایران با هم به رقابت پرداختند و در مجموع 1311مبارزه در این رویداد انجام شد. در این مطالعه رویدادی به عنوان آسیب ثبت شد که ورزشکار به دلیل آسیب ورزشی امکان ادامه مسابقه را نداشت. نتایج: تعداد 36 آسیب در 1311 مسابقه تکواندو در این رویداد ثبت شد ( 73/2 آسیب در هر 100 ورزشکار 95% فاصله اطمینان:56/1-90/3). ورزشکاران مرد (نرخ بروز 00/1) در مقایسه با ورزشکاران زن (نرخ بروز 48/0 (95% فاصله اطمینان: 98/0، 24/0) در معرض خطر بالاتر آسیب دیدگی در طول مسابقه بودند. شایع ترین محل، نوع و مکانیسم آسیب، اندام تحتانی (20 آسیب، 55/55 %) که زانو (۸ آسیب ، 2/22درصد) پر شیوع ترین محل آسیب در اندام تحتانی، اسپرین/آسیب های لیگامانی شایع ترین نوع آسیب (10 آسیب، 8/27%) و برخورد با حریف ( 27 آسیب، 75 درصد) شایع ترین مکانیسم آسیب بودند. نتیجهگیری: شیوع آسیب های لیگامانی در اندام تحتانی در این مسابقات بالا بود. با توجه به مدلهای پیشگیری از آسیب همچون مدل ون میشلن توجه به الگوهای آسیب در نتیجه مطالعات اپیدمیولوژیکی و همچنین بدست آوردن عوامل خطر برای تدوین پروتکل های پیشگیری از آسیب ضروری است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اپیدمیولوژی؛ آسیب ورزشی؛ پیشگیری از آسیب؛ آسیب های تکواندو؛ ورزشهای رزمی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 200 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 214 |
||