
تعداد نشریات | 22 |
تعداد شمارهها | 485 |
تعداد مقالات | 5,045 |
تعداد مشاهده مقاله | 9,290,923 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,135,371 |
نکوهش شامیان در نهجالبلاغه؛ تحلیل تاریخی جواز یا منع آن | ||
فصلنامه پژوهشنامه نهج البلاغه | ||
مقاله 6، دوره 11، شماره 43، آذر 1402، صفحه 129-151 اصل مقاله (990.22 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/nahj.2024.29158.3045 | ||
نویسندگان | ||
یحیی میرحسینی* 1؛ اکرم السادات حسینی2 | ||
1دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات، دانشگاه میبد، میبد، ایران | ||
2دانشآموخته دکتری رشته علوم قرآن و حدیث، دانشگاه میبد، میبد، ایران | ||
چکیده | ||
نهجالبلاغه در مورد شامیان، دو گزاره متناقضنما دارد؛ در خطبه 197، حضرت علی(ع) نه تنها یاران خود را از دشنام دادن به شامیان برحذر داشته، بلکه از آنان خواستند در حق اهل شام، دست به دعا بردارند؛ اما در خطبه 238، امیرالمؤمنین(ع) خود، زبان به ذم اهل شام گشوده و آنان را با لحنی کوبنده مورد نکوهش قرار دادند. در این نوشتار که به روش توصیفی ـ تحلیلی سامانیافته، میکوشد این دوگانگی و ناسازگاری در قول و فعل را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. برآیند پژوهش آنکه سخن حضرت در بازداشتن از قدح و بدگویی شامیان، به قبل یا اوایل جنگ صفین بازمیگردد؛ درست زمانیکه امام(ع) امیدوار بودند تعدادی از آن دیار، دست از جنگ و دشمنی بردارند. به همین دلیل دوست نداشتند که حس مقابله به مثل و تلافی، موجب بازداشتن آنان از راه حق شود؛ اما توبیخ و مذمت شامیان به پس از ماجرای حکمیّت و دوران غارات بازمیگردد؛ آن هنگام که سپاه شام، وقاحت را از حد گذرانده، بیایمانی آنان محرز گشته و دیگر امیدی به بازگشتشان نبود؛ لذا حضرت برای معرفی چهره واقعی آنان و توجه دادن یارانشان به غارات مناطق کوفه توسط شامیان، زبان به ذم اهل شام گشودند. افزون بر بررسی اصالت دو روایت، تحلیل و چرایی صدور این دو گزاره، بخشهای دیگر این نوشتار است. | ||
کلیدواژهها | ||
امام علی(ع)؛ نهجالبلاغه؛ سبّ؛ نکوهش شامیان؛ کوفیان؛ معاویه | ||
مراجع | ||
https://sanad.iau.ir/Journal/jhcin/Article/1122560
https://sanad.iau.ir/Journal/qhs/Article/1000687
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 644 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 174 |