تحلیل موانع نتیجه بخشی سیاست گذاری نوآوری در ایران از منظر نهادی | ||
فصلنامه مطالعات اقتصادی کاربردی ایران | ||
مقاله 6، دوره 2، شماره 8، اسفند 1392، صفحه 73-89 اصل مقاله (590.87 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
فرشاد مومنی1؛ پریسا علیزاده* 2 | ||
1عضو هیأت علمی دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی | ||
2دانشجوی دکتری مدیریت تکنولوژی، دانشگاه علامه طباطبایی | ||
چکیده | ||
در این مقاله تلاش میشود با نگاهی عمیقتر به چهارچوب نهادی موردنیاز برای نتیجهبخشی سیاستهای علم، فناوری و نوآوری کشور، حرکت تدریجی در جهت ایجاد یا تقویت نهادهای لازم مورد تأکید قرار گیرد. بدینمنظور وضعیت دو معیار مهم یعنی سطح قابلیتهای نهادی و قابلیتهای علمی و فناورانه در مورد ایران سنجیده میشود. با تعیین جایگاه ایران بهعنوان کشوری با سطح قابلیتهای نهادی محدود و شکننده و همچنین قابلیتهای علمی و فناورانه متوسط، با مراجعه به تجارب کشورهای مشابه، دستورالعمل کلی قابل تجویز برای سیاستگذاری نوآوری عبارت است از افزایش در تحقیق و توسعه (R&D) شرکتهای تجاری از طریق بازترکیب قابلیتهای علمی و تکنولوژیک. در این راستا، تعدادی از مهمترین موانع نتیجهبخشی سیاستگذاری نوآوری از منظر نهادی عبارتند از: عدمتوجه دولت به سرمایهگذاری شرکتهای تجاری در تحقیق و توسعه برای توسعه اقتصادی، استانداردهای قانونی ضعیف، نظامهای مالی توسعهنیافته، فقدان زیرساخت مناسب کسب و کار، شرایط اقتصادی نامساعد، فقدان سازمانهای منعطف و مستقل برای حمایت از گروههای مختلف شرکتهای تجاری، وضع قوانین زائد و دست و پا گیر که هریک از موانع فوق با استفاده از راهکارهای مناسب قابل رفع هستند. | ||
کلیدواژهها | ||
سیاست گذاری؛ نوآوری؛ قابلیت های نهادی؛ قابلی ¬های علمی و فناورانه | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,206 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,705 |