اعتبارسنجی سندی و تحلیل متنی و بینامتنی نامه 27 نهجالبلاغه | ||
فصلنامه پژوهشنامه نهج البلاغه | ||
مقاله 3، دوره 11، شماره 42، شهریور 1402، صفحه 47-69 اصل مقاله (1.35 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/nahj.2024.28397.2979 | ||
نویسندگان | ||
کریم علی محمدی1؛ عبدالمجید علیمحمدی* 2 | ||
1استادیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران | ||
2دانشآموخته سطح چهار حوزه علمیه قم | ||
چکیده | ||
عتبارسنجی روایات، همواره یکی از رهآوردهای حدیثشناسی بوده است. در راستای این مهم، اعتبارسنجی روایات نهجالبلاغه با توجه به مرسل بودن آنها، دانشمندان اسلامی را به چالش کشیده است. تعالیم بیبدیل و متن مستحکم نهجالبلاغه، مانع دست کشیدن از احادیث آن به بهانه ارسال در سند است. نوشتار پیش رو به اعتبارسنجی سندی نامه 27 نهجالبلاغه پرداخته و دو سند از شیخ مفید و محمد بن ابراهیم ثقفی را با تأکید بر قواعد مقبول رجالشناسی، مورد ارزیابی قرار داده و نامه 27 را از لحاظ سندی از مرسل به مسند ارتقا میدهد. سپس نامه 27 را تحلیل متنی نموده و با تفسیر نهجالبلاغه با نهجالبلاغه از خطبهها، نامهها و حکمتها، مضامین مشترک نامه 27 با سایر روایات نهجالبلاغه را استخراج نموده و صدور آن محتوا از امام را تأیید میکند. سپس با تشکیل منظومه روایی برای عهدنامه محمد بن ابی بکر از سایر کتب حدیثی به تحلیل بینامتنی میپردازد. پژوهش حاضر، با شیوه توصیفی- تحلیلی و روش کتابخانهای و نرم افزاری در گرد آوری دادهها، اصالت متن و صحت انتساب نامه 27 را به امیرمؤمنان علیهالسلام احراز و اثبات مینماید. | ||
کلیدواژهها | ||
امیرمؤمنان علیهالسلام؛ نامه 27 نهجالبلاغه؛ محمدبنابیبکر؛ اعتبارسنجی سندی؛ تحلیل متنی؛ تحلیل بینامتنی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 484 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 230 |