تأثیر رابطه ساختار- کارگزار بر دوقطبی شدن جامعه در انقلاب اسلامی ایران | ||
| پژوهشنامه انقلاب اسلامی | ||
| مقاله 2، دوره 2، شماره 4، آذر 1391، صفحه 35-59 اصل مقاله (597.65 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| ابراهیم برزگر* 1؛ سمیه حمیدی2 | ||
| 1دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| 2دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| چکیده | ||
| انقلاب اسلامی ایران به مثابة یک دگرگونی بنیادین در حکم نقطة عطفی تاریخی قلمداد می شود. نقطة ثقل شکلگیری انقلاب را میتوان دوقطبی شدن جامعه در سالهای پایانی حکومت پهلوی دانست؛ به گونهای که تمامی مردم ایران از هر گروه، قومیت و طبقهای به صورت متحد در برابر رژیم شاهنشاهی ایستادند. مسألة اصلی مقالة حاضر، بررسی میزان تأثیر رابطة ساختار- کارگزار بر دوقطبی شدن فضای جامعه در آستانة انقلاب اسلامی است. فرضیة این مقاله آن است که فعال شدن شکافهای اجتماعی تنها منجر به پدید آمدن یک جامعة مدنی گسیخته شد که صرفاً پتانسیل اعتراضهای خُرد، پراکنده و کوتاهمدت را داشت. عامل اصلی دوقطبی شدن فضای جامعه را نقش عاملیت کارگزار باید دانست. آنچه عامل همگرایی و اجماع همة نیروها و طبقات اجتماعی به عنوان انقلابیون معترض برای تغییر رژیم شد، رهبری امام خمینی و طرح ایدئولوژی تشیع توسط ایشان بود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| انقلاب اسلامی ایران؛ شکافهای اجتماعی؛ دوقطبی شدن؛ ایدئولوژی تشیع | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,435 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,043 |
||