انقلاب اسلامی و محدویت های بازتاب در اندونزی | ||
پژوهشنامه انقلاب اسلامی | ||
مقاله 3، دوره 9، شماره 30، اردیبهشت 1398، صفحه 53-73 اصل مقاله (718.99 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/rjir.2019.16196.2403 | ||
نویسندگان | ||
منصوره حسین پور* 1؛ علی باقری دولت آبادی2 | ||
1دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه یاسوج | ||
2دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه یاسوج | ||
چکیده | ||
هر انقلابى تأثیرات کم و بیش منطقهاى و بینالمللى دارد و براى ایجاد عمق استراتژیک خود، پیامى را عرضه میکند. هرچه پیام انقلاب پر جاذبهتر باشد، انسانهاى بیشترى به پذیرش و الگوپذیرى از آن روى می آورند. انقلاب ایران این پیام را به دنیا عرضه میکند که بسیجکنندهترین ایدئولوژیها اسلام است و بر اساس این پیام پیروزی انقلاب ایران، زمینهساز تحولات گسترده ای در میان مسلمانان جهان بوده و بسیاری از نظام های سیاسی و جناحها و احزاب اسلامی در کشورهای همجوار و دور، از آن تأثیر پذیرفته اند. اﻧﻘﻼب اﻳﺮان در واﻗﻊ ﺑﺎ اﺣﻴﺎی ﺗﻔﻜﺮ اﺳﻼم و اﺳﻼم ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از رﺧﺪادﻫﺎی ﻣﻬﻢ در ﻗﺮن بیستم تلقی میشود. هدف از نگارش این مقاله علت یابی بازتاب محدود انقلاب اسلامی ایران در کشور اندونزی براساس نظریه پخش و با بهرهگیری از روش توصیفی- تحلیلی و شیوه کتابخانه ای جهت گردآوری اطلاعات است. بنابراین در این مقاله سعی گردیده است با کاربست نظریه پخش هاگراسترند به این سؤال پاسخ داده شود «چرا بازتاب انقلاب اسلامی ایران در کشور اندونزی محدود بوده است» و فرضیه ی «وجود مشکلاتی از جمله وجود دیدگاه های متفاوتی نسبت به جریان صدور انقلاب و قدرتیابی نظامیان در مبدأ و مقصد پخش یعنی ایران و اندونزی مانع گسترش افکار و اندیشه های انقلاب شده است» در پاسخ مطرح می شود. یافته های برآمده از پژوهش مذکور این بوده، با توجه به مشکلاتی که در ابتدای انقلاب اسلامی در دو کشور وجود داشته است جمهوری اسلامی به تدریج سیاست صدور انقلاب به اندونزی را کنار گذاشته و به سمت گسترش روابط اقتصادی با این کشور رفته است. | ||
کلیدواژهها | ||
بازتاب انقلاب؛ انقلاب ایران؛ نظریه پخش؛ جنوب شرق آسیا؛ اندونزی؛ اهل سنت | ||
مراجع | ||
- ابراهیمزاده، عیسی و بذرافشان، جواد (1386)، «مدل پخش فضایی هاگراستراند و پخشایش فضای زعفران در خراسان»، مجله جغرافیا و توسعه، 75-57. - ابوطالبی، علی (1378)، «حقوق قومی، اقلیتها و همگرایی»، ترجمه علی کریمی مله، فصلنامه مطالعات ملی، سال اول، شماره 2 و 3. - احتشامی، انوشیروان (1378)، سیاست خارجی ایران در دوران سازندگی، مترجمان ابراهیم متقی و زهره پوستین چی، تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی. - احمدوند، شجاع (1388)، «بسیج سیاسی در انقلاب اسلامی ایران و انقلاب ساندنیستی نیکاراگوئه»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال چهارم، شماره4، 7-44. - ازغندی، علیرضا (1378)، «تنشزدایی در سیاست خارجی، مورد جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست خارجی، سال سیزدهم. - اسپوزیتو، جان ال (1386)، انقلاب ایران و بازتاب جهانی آن، مترجم محسن مدیر شانهچی، تهران: انتشارات باز. - اسدی، بیژن (1387)، سیاست خارجی دولت اصلاحات: موفقیتها و شکستها، تهران: انتشارات باز. - امیری، عبدالله (1385)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر علوم نوین. - باقری دولت آبادی، علی و شفیعی، محسن (1393)، از هاشمی تا روحانی، بررسی سیاست خارجی ایران در پرتو نظریه سازه انگاری، تهران: انتشارات تیسا. - برزگر، ابراهیم (1382)، «نظریه پخش و بازتاب انقلاب اسلامی»، دو فصلنامه پژوهش حقوق و سیاست، سال پنجم، شماره 8، 72-39. - برزگر، ابراهیم (1391)، نظریههای بازتاب جهانی انقلاب اسلامی ایران، تهران: دانشگاه امام صادق. - برزگر، ابراهیم، حسینی، سید محمد صادق (1392)، «نظریه پخش و بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر عربستان سعودی»، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات اسلامی، سال دهم، شماره 33، 188-173. - بشیریه، حسین (1387)، انقلاب و بسیج سیاسی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران. - جردن، تری و راونتری، لستر (1380)، مقدمهای برجغرافیای فرهنگی، مترجم سیمین تولایی و محمد سلیمانی، تهران پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات. - جمالزاده، ناصر (1391)، «قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران و نظریهی صدور فرهنگی انقلاب»، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال اول، شماره 4، 86-61. - خرمشاد، محمدباقر (1378)، انقلاب اسلامی ایران و اسلام سیاسی، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق. - خواجه سروی، غلامرضا و رحمنی، مریم (1391)، «انقلاب اسلامی ایران و گفتمان سیاسی شیعه در عراق»، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره 3، 58 -29. - دهقانی فیروزآبادی (1388)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات سمت. - رحمانی، محمدجواد (1391)، «تأثیر انقلاب اسلامی بر حزب النهضه تونس با تأکید بر افکار حضرت امام خمینی»، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، سال نهم، شماره نهم، شماره 28، 232-215. - رزگر، ابراهیم (1388)، «پیشبینی تأثیرات انقلاب اسلامی ایران بر خاورمیانه»، فصلنامه دانش سیاسی، سال پنجم، شماره 1، 57-33. - رفیع پور، فرامرز (1376)، توسعه و تضاد، تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، چاپ چهارم. - روزنامه رسالت، 6/9/1390. - سعیدی نسب، تورج (1392)، «راههای گسترش و نفوذ اسلام در اسناد عصر اموی»، پایاننامه دوره کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، دانشکده ادبیات و علوم انسانی. - سلطانینژاد، محمد (1394)، «مناسبات ایران و کشورهای جنوب شرق آسیا (1381-1392): سنجش نگاه به شرق، فصلنامه روابط خارجی»، سال هفتم، شماره 3، 31-7. - شکویی، حسین (1381)، اندیشههای نو در فلسفه جغرافیا، تهران: انتشارات گیتاشناسی، چاپ پنجم. - صدوقی، ابوالفضل (1386)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از آغاز تا سال 1368، تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی. - فلاح زاده، محمدهادی و منیری، حمیدرضا (1394)، «حج ابراهیمی و صدور انقلاب اسلامی (فرصتها و موانع)»، فصلنامه علمی و پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، سال دوازدهم، شماره 43، 178-159. - فولر، گراهام (1373)، قبله عالم ژئوپلیتیک ایران، مترجم عباس مخبر، تهران: نشر مرکز، چاپ اول. - کامران، حسن؛ متقی، افشین؛ میر احمدی، فاطمه سادات و غلامی، بهادر (1392)، «تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر شیعیان پاکستان بر اساس نظریه پخش»، فصلنامه علمی- پژوهشی انجمن جغرافیای ایران، سال یازدهم، شماره 37، 95-71. - محمدی، منوچهر (1385)، بازتاب جهانی انقلاب اسلامی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی. - مرتضوی امامی زواره، سیدعلی و جمالی، سارا (1394)، «ایران و اندونزی: مشابهتها، تفاوتها و بازتاب انقلاب اسلامی»، فصلنامه حقوق ملل، سال پنجم، شماره 18، 435-455. - موسوی خمینی، سید روح الله (1385)، صحیفه امام، جلد 4، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی. - نظری، مرتضی (1395)، «فرهنگ و اندیشه؛ روابط فرهنگی ایران اسلامی و اندونزی»، فصلنامه علوم سیاسی و فرهنگ اسلامی، شماره 44- 45، 291-269. - الهیاری، فریدون؛ کریمی، زینب و بیطرفان، رضا (1392)، «بررسی و تحلیل روند ورود و گسترش اسلام در اندونزی »، فصلنامه علمی- ترویجی خوارزمی، سال اول، شماره 1، 20-1. - Abuza, Z. (2007), Political Islam and violence in Indonesia. London and New York: Routledge.
- Bakhshayesh ARDESTSNI, A. (2000), The Principles of The Islamic Republic of Iran`S Foreign Policy. Tehran: Ava-Ye-Noor Publications.
- Hagerstrand, T. (1968), Innovation Diffusion As a Spatial Process University of Chicago Press.
- Hunter, S. (2010), Iran's foreign policy in the post-Soviet Era. California: Praeger.Indonesia-Iran foreign relations. IranTracker. 2010a. www.irantracker.org/foreign- relations/indonesia-iran-foreign-relations (accessed 12 August 2015).
- Keddi, Nikki (1995), Iran and the Muslem Word: Resistance and Revolution, London, Macmillan.
- Porter, Donald. (2002), Managing Politics and Islam in Indonesia, London and New York: Routledge Curzon.
- Rezaee, A. (2009), "Analysis of the Islamic Republic of Iran's Foreign Policy in Light of TheInternational Relations Theories". Rahbord-E-Yas 17: 260–288.
- Smock, David. (2005), Applying Islamic Principles in the Twenty-first Century Nigeria, Iran, and Indonesia. United States Institute of Peace, Washington, DC.
- www.irna.ir/news/8246442424/ رضاپیمان یغمایی، 24 اسفند 1395 | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 642 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 385 |