معنا در افعال ساخته شده از فرایند تبدیل در زبان فارسی | ||
| پژوهش های زبان شناسی تطبیقی | ||
| مقاله 3، دوره 2، شماره 4، آبان 1391، صفحه 37-58 اصل مقاله (436.43 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| ویدا شقاقی1؛ آرمان ذاکر* 2 | ||
| 1عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| 2دانشجوی دکتری زبان‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| چکیده | ||
| فرایند تبدیل[1] در ساخت ستاک حال افعال زبان فارسی از اسم‌ها و صفت‌ها فرایندی زایا است. با وجود رویکردهای گوناگون به پدیده‌ی معنا در این فرایند هنوز نظریه‌ای که بتواند تمامی جنبه‌های معنایی این پدیده را تبیین کند ارائه نشده است و به نظر می‌رسد که ترکیبی از رویکردها و نظریه‌های موجود می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد. این نظریه‌ی ترکیبی شامل نظریه مجاز در چهارچوب زبان‌شناسی شناختی، رویکرد کاربردشناسانه‌ی کلارک و کلارک (1979) و رویکرد صورتگرایانه لیبر (2004) است. در این رویکرد، که می‌توان آن را رویکرد تلفیقی نامید، فرایند تبدیل فرایندی آگاهانه بر مبنای دانش مشترک اهل زبان است که طی آن یک مفهوم دچار چرخش مجازی[2]شده و به صورت واژه‌ای با برچسب جدید در واژگان شخص «بازفهرست[3]» می‌شود. واژه‌ی جدید تولید شده ممکن است وارد واژگان دائمی زبان شود و یا فراموش شود. [1]. فرهنگستان زبان فارسی برای این مفهوم معادل «تغییر مقوله» را پیشنهاد کرده است. به این علت که پدیده‌های صرفی دیگری چون اشتقاق هم فرایندهای تغییر دهنده‌ی مقوله هستند، در این مقاله از معادل «فرایند تبدیل» استفاده شده تا با دیگر فرایندهای صرفی اشتباه نشود. [2]. Metonymical Shift [3]. Relisting Hypothesis | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فرایند تبدیل؛ افعال تبدیلی؛ مقولات واژگانی؛ نظریه بازفهرست؛ مجاز | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,345 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,541 |
||