تأثیر حاد یک جلسه موسیقیدرمانی با ساختارهای ریتمیک مختلف بر پارامترهای گامبرداری افراد مبتلا به MS | ||
پژوهش در توانبخشی ورزشی | ||
مقاله 2، دوره 4، شماره 7، اردیبهشت 1395، صفحه 11-20 اصل مقاله (706.82 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/rsr.2016.1589 | ||
نویسندگان | ||
الهه سیف الدینی1؛ محمدرضا امیرسیف الدینی* 2؛ فریبرز محمدی پور3 | ||
1کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
2دانشیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
3استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
چکیده | ||
زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر حاد یک جلسه موسیقیدرمانی با ساختارهای ریتمیک مختلف بر پارامترهای گام برداری زنان مبتلا به MS بود. روش بررسی: 15 آزمودنی زن مبتلا به بیماری MS برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. برای جلسه تمرینی حین راه رفتن از ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 استفاده شد و گام برداری آزمودنی ها بوسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت با 6 دوربین ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری دادهها به وسیله نرم افزار SPSS v22 و با استفاده از آزمون تی همبسته و آنالیز مکرر واریانس در سطح معنی داری 05/0 انجام گرفت. یافته ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که یک جلسه موسیقیدرمانی با ساختارهای ریتمیک بر پارامترهای گام برداری افراد مبتلا به MS به طور کلی تأثیر معنیداری نداشته است (تنها تفاوت های معنیدار مربوط به میزان 4/2 و پارامتر مدتزمان سوینگ (009/0=P)، میزان 4/4 و پارامترهای مدتزمان یک گام (030/0=P)، عرض گام (032/0=P) و سرعت گامبرداری (005/0=P) و میزان 8/6 و پارامتر مدتزمان سوینگ (012/0=P)بود). نتایج آزمون مکرر واریانس نیز نشان داد که علیرغم تأثیر مثبت بیشتر دو میزان 4/2 و 4/4 بر پارامترهای گام برداری نسبت به میزان 8/6، اما بین ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 تفاوت معنیداری وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده تأثیر مثبت یک جلسه موسیقیدرمانی با میزان های مختلف بر پارامترهای گام برداری افراد مبتلا به MS بود. همچنین با توجه به کمترین تأثیر مثبت هنگام راه رفتن با ساختار ریتمیک 8/6 نسبت به دو میزان دیگر، به نظر می رسد افراد مبتلا به MS بیشترین تطابقپذیری را با توجه به ساده تر بودن ساختار ریتمیک 4/2 و 4/4 با این میزان ها دارند. زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر حاد یک جلسه موسیقیدرمانی با ساختارهای ریتمیک مختلف بر پارامترهای گام برداری زنان مبتلا به MS بود. روش بررسی: 15 آزمودنی زن مبتلا به بیماری MS برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. برای جلسه تمرینی حین راه رفتن از ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 استفاده شد و گامبرداری آزمودنیها بوسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت با 6 دوربین ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری دادهها به وسیله نرمافزار SPSS v22 و با استفاده از آزمون تیهمبسته و آنالیز مکرر واریانس در سطح معنیداری 05/0 انجام گرفت. یافتهها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که یک جلسه موسیقیدرمانی با ساختارهای ریتمیک بر پارامترهای گام برداری افراد مبتلا به MS به طور کلی تأثیر معنیداری نداشته است (تنها تفاوتهای معنیدار مربوط به میزان 4/2 و پارامتر مدتزمان سوینگ (009/0=P)، میزان 4/4 و پارامترهای مدتزمان یک گام (030/0=P)، عرض گام (032/0=P) و سرعت گامبرداری (005/0=P) و میزان 8/6 و پارامتر مدتزمان سوینگ (012/0=P)بود). نتایج آزمون مکرر واریانس نیز نشان داد که علیرغم تأثیر مثبت بیشتر دو میزان 4/2 و 4/4 بر پارامترهای گامبرداری نسبت به میزان 8/6، اما بین ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 تفاوت معنیداری وجود ندارد. نتیجهگیری: نتایج نشاندهنده تأثیر مثبت یک جلسه موسیقیدرمانی با میزانهای مختلف بر پارامترهای گامبرداری افراد مبتلا به MS بود. همچنین با توجه به کمترین تأثیر مثبت هنگام راه رفتن با ساختار ریتمیک 8/6 نسبت به دو میزان دیگر، به نظر میرسد افراد مبتلا به MS بیشترین تطابقپذیری را با توجه به سادهتر بودن ساختار ریتمیک 4/2 و 4/4 با این میزانها دارند. | ||
کلیدواژهها | ||
بیماری اماس؛ موسیقیدرمانی؛ ساختار ریتمیک؛ راه رفتن | ||
مراجع | ||
Ahlgren, C., Oden, A., & Lycke, J. (2011). High nationwide prevalence of multiple sclerosis in Sweden. Mult Scler, 17(8), 901-908.
Altenmüller, E., & Schlaug, G. (2015). Chapter 12 - Apollo's gift: new aspects of neurologic music therapy. In S. F. Eckart Altenmüller & B. François (Eds.), Progress in Brain Research (Vol. Volume 217, pp. 237-252): Elsevier.
Ascherio, A., & Munger, K. (2008). “Epidemiology of multiple sclerosis: from risk factors to prevention”. Seminars in neurology, 28(1), 17-28. doi: 10.1055/s-2007-1019126
Baram, Y., & Miller, A. (2007). Auditory feedback control for improvement of gait in patients with Multiple Sclerosis. J Neurol Sci, 254(1-2), 90-94.
Basampour, S., Nikbakht Nasrabadi, A., faghihzade, S., & Monjazebi, F. (2005). “Assess the using and efficacy of fatigue reducing strategies in patients referred to multiple sclerosis association of IRAN”. HAYAT, 11(3-4), 29-37.
Benjamin, W. E. (1984). “A Theory of Musical Meter”. Music Perception: An Interdisciplinary Journal, 1(4), 355-413.
Cattaneo, D., De Nuzzo, C., Fascia, T., Macalli, M., Pisoni, I., & Cardini, R. (2002). Risks of falls in subjects with multiple sclerosis. Arch Phys Med Rehabil, 83(6), 864-867.
Cha, Y., Kim, Y., & Chung, Y. (2014). “Immediate effects of rhythmic auditory stimulation with tempo changes on gait in stroke patients”. J Phys Ther Sci, 26(4), 479-482.
Compston, A., & Coles, A. (2002). Multiple sclerosis. Lancet, 359(9313), 1221-1231.
Conklyn, D., Stough, D., Novak, E., Paczak, S., Chemali, K., & Bethoux, F. (2010). A home-based walking program using rhythmic auditory stimulation improves gait performance in patients with multiple sclerosis: a pilot study. Neurorehabil Neural Repair, 24(9), 835-842.
Delolmo, F., & Cudeiro, J. (2003). “A simple procedure using auditory stimuli to improve movement in Parkinson´ s disease: a pilot study”. Neurol Clin Neurophysiol, 2, 1-7.
D'Orio, V. L., Foley, F. W., Armentano, F., Picone, M. A., Kim, S., & Holtzer, R. (2012). “Cognitive and motor functioning in patients with multiple sclerosis: neuropsychological predictors of walking speed and falls”. J Neurol Sci, 316(1-2), 42-46.
Elliott, D., Carr, S., & Orme, D. (2005). The effect of motivational music on sub-maximal exercise. European Journal of Sport Science, 5(2), 97-106.
Granziera, C., & Sprenger, T. (2015). Brain Inflammation, Degeneration, and Plasticity in Multiple Sclerosis. In A. W. Toga (Ed.), Brain Mapping (pp. 917-927). Waltham: Academic Press.
Haas, R., & Brandes, V. (2009). Music that works: Contributions of biology, neurophysiology, psychology, sociology, medicine and musicology (pp. 83-104). Verlag Vienna: Springer.
Hannon, E. E., Snyder, J. S., Eerola, T., & Krumhansl, C. L. (2004). “The Role of Melodic and Temporal Cues in Perceiving Musical Meter”. Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance, 30(5), 956-974.
Hurt, C. P., Rice, R. R., McIntosh, G. C., & Thaut, M. H. (1998). “Rhythmic Auditory Stimulation in Gait Training for Patients with Traumatic Brain Injury”. Journal of Music Therapy, 35(4), 228-241.
Kampman, M. T., Aarseth, J. H., Grytten, N., Benjaminsen, E., Celius, E. G., Dahl, O. P., . . . Torkildsen, O. (2013). Sex ratio of multiple sclerosis in persons born from 1930 to 1979 and its relation to latitude in Norway. J Neurol, 260(6), 1481-1488.
Kwak, E. E. (2007). “Effect of Rhythmic Auditory Stimulation on Gait Performance in Children with Spastic Cerebral Palsy”. Journal of Music Therapy, 44(3), 198-216.
Larocca, N. G. (2011). “Impact of walking impairment in multiple sclerosis: perspectives of patients and care partners”. Patient, 4(3), 189-201.
Maclean, L. M., Brown, L. J. E., & Astell, A. J. (2014). “The Effect of Rhythmic Musical Training on Healthy Older Adults’ Gait and Cognitive Function”. The Gerontologist, 54(4), 624-633.
McIntosh, G. C., Brown, S. H., Rice, R. R., & Thaut, M. H. (1997). “Rhythmic auditory-motor facilitation of gait patterns in patients with Parkinson's disease”. Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry, 62(1), 22-26.
Molinari, M., Leggio, M. G., De Martin, M., Cerasa, A., & Thaut, M. (2003). Neurobiology of rhythmic motor entrainment. Ann N Y Acad Sci, 999, 313-321.
O'Connor, C. M., Thorpe, S. K., O'Malley, M. J., & Vaughan, C. L. (2007). “Automatic detection of gait events using kinematic data”. Gait Posture, 25(3), 469-474.
Orton, S. M., Ramagopalan, S. V., Brocklebank, D., Herrera, B. M., Dyment, D. A., Yee, I. M., . . . Ebers, G. C. (2010). Effect of immigration on multiple sclerosis sex ratio in Canada: the Canadian Collaborative Study. J Neurol Neurosurg Psychiatry, 81(1), 31-36.
Provinciali, L., Ceravolo, M. G., Bartolini, M., Logullo, F., & Danni, M. (1999). A multidimensional assessment of multiple sclerosis: relationships between disability domains. Acta Neurol Scand, 100(3), 156-162.
Sandroff, B. M., Klaren, R. E., & Motl, R. W. (2015). “Relationships among physical inactivity, deconditioning, and walking impairment in persons with multiple sclerosis”. J Neurol Phys Ther, 39(2), 103-110.
Sosnoff, J. J., Sandroff, B. M., & Motl, R. W. (2012). “Quantifying gait abnormalities in persons with multiple sclerosis with minimal disability”. Gait & posture, 36(1), 154-156.
Thaut, M. (2005). Rhythm, Music, and the Brain: Scientific Foundations and Clinical Applications (first ed.). New York, NY: Routledge.
Thaut, M. H., Gardiner, J. C., Holmberg, D., Horwitz, J., Kent, L., Andrews, G., . . . McIntosh, G. R. (2009). “Neurologic Music Therapy Improves Executive Function and Emotional Adjustment in Traumatic Brain Injury Rehabilitation”. Ann N Y Acad Sci, 1169(1), 406-416.
Thaut, M., McIntosh, G., Rice, R., Miller, R., Rathbun, J., & Brault, J. (1996). “Rhythmic auditory stimulation in gait training for Parkinson's disease patients”. Movement disorders, 11(2), 193-200.
Wada, N., Sohmiya, M., Tazawa, M., Ibe, Y., Okamoto, K., & Shirakura, K. (2014). “Immediate positive effects of physical therapy on gait disturbance in patients with parkinson's disease”. Physical Therapy and Rehabilitation, 13(3), 630-637.
Werner, C., Lindquist, A. R., Bardeleben, A., & Hesse, S. (2007). “The influence of treadmill inclination on the gait of ambulatory hemiparetic subjects”. Neurorehabil Neural Repair, 21(1), 76-80.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,377 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,378 |