
تعداد نشریات | 22 |
تعداد شمارهها | 485 |
تعداد مقالات | 5,045 |
تعداد مشاهده مقاله | 9,290,910 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,135,366 |
ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای مختلف خرمای ایرانی با استفاده از نشانگر ISSR | ||
دوفصلنامه فن آوری زیستی در کشاورزی | ||
مقاله 4، دوره 13، شماره 2، اسفند 1401 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/ab.2024.28515.1489 | ||
نویسندگان | ||
فاطمه خورشیدی جرجندی1؛ سید محمد رضا خوشرو* 2؛ جواد فرخی تولیر3؛ بهاره دامن کشان4 | ||
1دانشجوی دکتری، گروه زیستشناسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران | ||
2استادیار، گروه زیستشناسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران | ||
3استادیار پژوهشی، بخش زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، کرمان، ایران | ||
4مربی، بخش زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، کرمان، ایران | ||
چکیده | ||
نخل خرما یکی از مهمترین درختان مناطق خشک و گرمسیری بهعنوان یک منبع غذایی خوب میباشد و نقش مهمی در اقتصاد کشور دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی ساختار جمعیت، تنوع ژنتیکی و ﺣﻔﺎﻇﺖ از ذﺧﺎﯾﺮ ژنتیکی ژنوتیپهای مهم خرما با استفاده از نشانگر مولکولی ISSR جهت استفاده در مطالعات ژنومیک است. تحقیق حاضر بهمنظور ارزیابی میزان تنوع ژنتیکی 70 ژنوتیپ خرمای ایرانی، متعلق به 13 جمعیت مختلف، با استفاده از 10 نشانگر ISSR انجام شد. تعداد آللها موجود در هر مکان ژنی بین 5 تا 10 و در مجموع 65 آلل مشاهده شد. بیشترین محتوی اطلاعات چندشکلی 30 و کمترین آن 6 درصد بهترتیب مربوط به آغازگرهای C877 و C842 و محتوی اطلاعات چندشکلی در مجموع 10 نشانگر با میانگین 4/19 درصد بود. تجزیه به مؤلفههای اصلی (PCoA) نشان داد که دو مؤلفه اصلی، 43/80 درصد از کل تغییرات را شامل شدند. بیشترین شباهت ژنتیکی بر اساس ضریب جاکارد بین ژنوتیپهای G12 (دیری) و دِگلتنور (G13) و کمترین مقدار بین ژنوتیپهای پایه نر (G19) و امهشنبه (G36)، بهدلیل تنوع ژنتیکی در جمعیتهای محلی مشاهده شد که میتواند در بهنژادی موردتوجه قرار گیرد. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشهای بر اساس روش UPGMA شش خوشه اصلی را نشان داد. در این مطالعه، برخی از ژنوتیپها، بر اساس پراکنش جغرافیائی گروهبندی نشدند. ژنوتیپهای نر خرما در هر دو مورد خوشهبندی UPGMA و PCoA از بقیه ژنوتیپهای تحت بررسی متمایز بودند. در نتیجه، رویکردهای مناسب نشانگر ISSR باعث ایجاد تفیک در بین 70 ژنوتیپ خرمای موردمطالعه شد که اطلاعات ارزشمندی را برای بهبود آتی این محصول مهم ارائه خواهند کرد. | ||
کلیدواژهها | ||
تجزیه خوشهای؛ تجزیه به مؤلفههای اصلی؛ شباهت ژنتیکی؛ چندشکلی؛ ساختار جمعیت | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 221 |