آمار
| تعداد نشریات | 22 |
| تعداد شماره‌ها | 485 |
| تعداد مقالات | 5,045 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,290,922 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,135,371 |
تأثیر تمرینات پایدارسازی عصبی عضلانی پویا و اتاگو بر تعادل، حس عمقی و استقامت تنه سالمندان با سابقه سقوط: یک مطالعه تصادفی‌شده کنترل‌دار | ||
| پژوهش در توانبخشی ورزشی | ||
| مقاله 10، دوره 11، شماره 22، بهمن 1402، صفحه 135-149 اصل مقاله (759.36 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/rsr.2024.28541.1717 | ||
| نویسندگان | ||
| علی کشتی آرای1؛ نرجس وزنه2؛ سید محمد حسینی* 3 | ||
| 1استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران | ||
| 2دانشجوی کارشناسی ارشد گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران | ||
| 3استادیار، گروه تندرستی و بازتوانی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف مقایسه تأثیر تمرینات پایدارسازی عصبی عضلانی پویا و اتاگو بر تعادل، حس عمقی و استقامت تنه سالمندان انجام شد. روش بررسی: تحقیق حاضر نیمه تجربی بوده و ۴۵ سالمند به‌عنوان نمونه به شکل در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه کنترل (۱۵ نفر)، تمرینات عصبی عضلانی پویا (۱۵ نفر) و تمرینات اتاگو (۱۵ نفر) قرار گرفتند. از آزمون‌های شارپند رومبرگ و همچنین زمان برخاستن و رفتن برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا استفاده شد. استقامت تنه با آزمون فلکشن ۶۰ درجه و حس عمقی تنه با گونیامتر ارزیابی شد. گروههای تمرینی، تمرینات را به مدت ۸ هفته انجام دادند. گروه کنترل به فعالیت روزانه خود پرداختند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه بین گروههای تجربی و کنترل استفاده شد. آنالیز آماری در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ در سطح معنی‌داری ۰/۰۵ انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد بین گروههای کنترل-پایدارسازی عصبی عضلانی پویا و کنترل-اتاگو در تعادل ایستا (۰/۰۰۱=p)، تعادل پویا (۰/۰۰۱=p و ۰/۰۰۵=p)، حس عمقی تنه (۰/۰۰۱=p) و استقامت تنه (۰/۰۰۱=p و p=۰/۰۰۳)تفاوت وجود داشت. همچنین بین دو گروه پایدارسازی عصبی عضلانی پویا-اتاگو در متغیرهای حس عمقی تنه (۰/۰۰۴=p) و استقامت تنه (۰/۰۰۲=p) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. اما این تفاوت در متغیر تعادل ایستا و پویا معنی‌دار نبود (۰/۰۵<p). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان‌دهنده تأثیر تمرینات پایدارسازی عصبی عضلانی پویا با تاکید بر افزایش کنترل ناحیه مرکزی و اتاگو با اثر بخشی بر افزایش جریان حس عمقی بود که باعث بهبود تعادل، استقامت و حس عمقی تنه در سالمندان شده است. با توجه به تاثیرات مطلوب این تمرینات استفاده از آنها جهت ارتقا سطح عملکردی سالمندان میتواند مثمر ثمر واقع شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| پایدارسازی عصبی عضلانی پویا؛ اتاگو؛ تعادل؛ حس عمقی؛ سالمندان | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 406 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 934 |
||