بررسی هم‌معنایی در واژگان نهج‌البلاغه بر مبنای نظریۀ پیوستارهم‌معنایی لاینز

– آذرتاش، آذرنوش (1389). فرهنگ معاصر عربی- فارسی، چاپ دوازدهم، تهران: نی.

– ابن منظور، محمد بن مکرم (1363). لسان العرب، چاپ دوم، قم: ادب الحوزه.

– ابن فارس، احمد (1360). معجم مقاییس اللغه، تهران: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.

– اختیار، منصور (1348). معنی­شناسی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

– باطنی، محمدرضا (1373). زبان و تفکر، تهران: نشر آگاه.

– بحرانی، ابن میثم (1375). شرح نهج البلاغه. چاپ اول، مشهد: آستان قدس رضوی.

– بلومفیلد، ل (1379). زبان، ترجمة علی محمد حق شناس، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

– بیهقی، ظهیرالدین (1409). معارج نهج البلاغه، تحقیق و مقدمه از محمدتقی دانش پژوه.

– پالمر، فرانک (1994). نگاهی تازه به معنی شناسی، مترجم: کوروش صفوی، تهران: نشر مرکز.

– جعفری، محمد تقی (1358). شرح و ترجمه نهج البلاغه. تهران: دفتر نشر.

– جوهری، ابوالنصر اسماعیل (2009). معجم الصحاح. القاهره: دارالحدث.

– دشتی، محمد (1379). ترجمه نهج البلاغه، قم: مشرقین.

– دهخدا، علی اکبر (1373). لغت نامه، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.

– راسخ مهند، محمد (1389). درآمدی بر زبانشناسی شناختی، تهران: انتشارات سمت.

– راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین بن محمد (1412). معجم مفردات الالفاظ القرآن، قم: المکتبه المرتضویه.

– رضی، محمد بن حسین (بی تا). نهج البلاغه. قم: مؤسسه دارالهجره.

– شمیسا، سیروس (1382). بیان و معانی، تهران: انتشارات فردوس.

– شهیدی، سید جعفر (1373). ترجمه نهج البلاغه، تهران: علمی و فرهنگی.

– شیروانی، علی (1390). ترجمه نهج البلاغه، مترجم: نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، قم: دفتر نشر معارف.

– صفوی، کورش (1360). درآمدی بر زبانشناسی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

– صفوی، کوروش (1390). درآمدی بر معنی‌شناسی، تهران: سوره مهر.

– عبد التواب، رمضان (1367). مباحثی در فقه اللغه و زبان‌شناسی عربی، ترجمه حمیدرضا شیخی، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.

– عسکری، ابو­هلال (1369). معجم الفروق اللغویه، قم: انتشارات جامعه مدرسین.

– فقیهی، علی اصغر (1381). ترجمه نهج البلاغه، تهران: مشرقین.

– فیض الاسلام، سید علی نقی (1331). شرح و ترجمه نهج البلاغه. تهران: برنا.

– قطب راوندی، سعید ابن هبه الله (1409). منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه. قم: انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی.

– کیذری بیهقی، قطب الدین (1416). حدایق الحقایق فی شرح نهج البلاغه. تحقیق از عزیزالله عطاردی خبوشانی.

– لاینز، جان (1391). درآمدی بر معنی‌شناسی زبان، ترجمه کورش صفوی، تهران: انشارات علمی.

– معین، محمد (1388). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.

– مغنیه، محمد جواد (1978). فی ظلال نهج البلاغه. بیروت: دارالعلم للملایین.

– مکارم شیرازی، ناصر (1387). پیام امیرالمومنین(ع). تهران: انتشارات دار­الکتب الاسلامیه.

– موسوی، عباس (1376). شرح نهج البلاغه. بیروت: دارالرسول الاکرم(ص) و دارالمحجه البیضاء.

– هاشمی خویی، حبیب‌الله (1358). منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه. تهران: انتشارات دار­الکتب الاسلامیه.

– Bates, E. (1976). Language and context: the Acquisition of pragmatics. NewYork: Academic Press.

– Bierwisch, M.(1970). Semantics New Horizons in Linguistics. Harmondsworth Penguin.

– Carnap, R.(1942). Introduction to Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.

– Chierchia, G. and S.Mc Connel-Ginet. (1990). Meaning and Grammar:an Introduction to Semantics . Cambridge: MA Press.

– Crystal, D. (1992). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. England: Blackwell.

– Davis, steven & Gillon S. Brendan (2004). Semantics. Oxford: Oxford University Press.

– Lakoff, G. (1971). On genereative semantics. Cambridge: Cambridge University Press.

– Leech, G. (1987). Semantics the study of meaning. England: Penguin Books.

– Lyons, John (1995). Introduction to theoretical linguistics. Vol 1, Cambridge: Cambridge University Press.

– Lyons, John. (1979). Semantics. Vol 2. Cambridge: Cambridge University Press.

– Palmer, F.R. (1981). Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.

– Saeed, John I. (1997). Semantics. Oxford: Blackwell publishing.

– Ullman, S. (1962). Semantics: An Introduction to the study of Meaning. Oxford: Basil Blackwell.