آمار
| تعداد نشریات | 22 |
| تعداد شماره‌ها | 485 |
| تعداد مقالات | 5,045 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,290,919 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,135,369 |
الگوی ساختاری تعللورزی تحصیلی براساس جهت‌گیری هدف و سبکهای اسنادی: با نقش میانجی انگیزه تحصیلی | ||
| راهبردهای شناختی در یادگیری | ||
| مقاله 8، دوره 6، شماره 11، دی 1397، صفحه 155-173 اصل مقاله (797.28 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/j.psychogy.2018.15585.1723 | ||
| نویسندگان | ||
| سوزان قنادی* 1؛ محمدکاظم فخری2؛ یارعلی دوستی2 | ||
| 1دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران | ||
| 2استادیار گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف: هدف پژوهش تدوین الگوی ساختاری تعللورزی تحصیلی براساس جهت‌گیری هدف و سبکهای اسنادی باواسطه انگیزه تحصیلی دانشآموزان بود. روش: روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری دانشآموزان دوره متوسطه دوم شهر بجنورد در سال تحصیلی 96-1395 بودند. با استفاده از روش نمونهگیری خوشه‌ای تصادفی از هر کدام از مناطق شمالی، جنوبی، غربی و شرقی شش دبیرستان دخترانه و پسرانه و از هر دبیرستان سه کلاس انتخاب شدند. نمونه شامل 400 نفر (171 پسر و 231 دختر) بود. دادهها از طریق پرسشنامههای تعللورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984)، 2. پرسشنامه‌ی جهت‌گیری هدف الیوت و مک گریگور (2001)؛ پرسشنامه اسنادهای علی کودکان و نوجوانان پیترسون و سلیگمن (1982) و پرسشنامه انگیزه تحصیلی هارتر (۱۹۸۱، ۱۹۸۰) جمع‌آوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی برازنده دادهها است. برازش الگو نشان می‌دهد که ضرایب مسیر مستقیم منتهی به انگیزش شامل جهت‌گیری تسلط گرایشی، عملکرد اجتنابی و سبک اسناد منفی و ضریب مسیر مستقیم انگیزش تحصیلی به تعللورزی تحصیلی در سطح آلفای 05/0 معنادارند. همچنین تمامی اثرات غیرمستقیم مدل معنادارند. اندازه معناداری برای اثرات غیرمستقیم مدل نشان داد که تمامی این اثرات در سطح آلفای 05/0 معنادارند. نتیجهگیری: توجه به نقش مستقیم هدف تسلط گرایشی در کاهش تعللورزی سیاست‌گذاری آموزشی در این زمینه باید با تأکید بر مهارت‌آموزی و تبحر بر موضوعات آموزشی به‌جای ایجاد اضطراب در بین دانشآموزان و فضای رقابتی ناسالم باشد. همچنین آموزش شیوه‌های غلبه بر سبکهای اسنادی بدبینانه موجب افزایش انگیزه تحصیلی و به‌تبع آن کاهش تعللورزی تحصیلی می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تعللورزی تحصیلی؛ جهت‌گیری هدف؛ سبکهای اسنادی؛ انگیزه تحصیلی | ||
| مراجع | ||
|
جوکار، بهرام و دلاورپور، محمدآقا (1386). «رابطهی تعللورزی آموزشی با اهداف پیشرفت». اندیشه‌های نوین تربیتی. دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهراء، 3(شماره 3 و 4)، 61-80. حسینی، فریدهالسادات و خیر، محمد (1388). «پیش‌بینی تعللورزی رفتاری و تصمیم‌گیری با توجه به باورهای فراشناختی در دانشجویان«. مجله روان‌پزشکی و روانشناسی بالینی ایران، 15(3)، 273-256. حاج حسینی، منصوره و اخوان تفتی، شهناز. (1382). «مقایسه سبک اسناد (مدل درماندگی آموخته‌شده) در جوانان معتاد و غیر معتاد شهر یزد». فصلنامه اعتیاد پژوهی، 1(3). 133-148. صیف، محمد حسن (1395). «تدوین مدل علّی تعلل ورزی تحصیلی بر اساس جهت گیری هدف تحصیلی با نقش واسطهای درگیری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی». دو فصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، 4 (6): 103- 117. هاشمی نصرت آباد، تورج؛ بیرامی، منصور؛ واحدی، شهرام و بیرامی، ناصر (1396). «اثربخشی آموزش راهبردهای کمک خواهی در بهبود نشانههای استرس تحصیلی، عملکرد و انگیزش تحصیلی با تعدیل گری سبکهای اسنادی در دانش آموزان». دو فصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، 5 (8): 139- 158. Cao, L. (2012). “Differences in procrastination and motivation between undergraduate and graduate students”. Journal of the Scholarship of Teaching and Learning, 12(2), 39-64.
Deniz, M., Tras, Z., Aydogan, D. (2009). “An investigation of academic procrastination, locus of control, and emotional intelligence”. Educational science: Theory and practice, 9(2), 623-632.
Eckert, M., Ebert, D. D., Lehr, D., Sieland, B., Berking, M. (2016). “Overcome procrastination: Enhancing emotion regulation skills reduce procrastination”. Learning and Individual Differences. 52, 10-18.
Elliot, A. J., McGregor, H. A. (2001). “A 2 * 2 achievement goal framework”. Journal of Personality and Social Psychology, 80, 501-519.
Ferrari, J. R. (2001). “Procrastination as self-regulation failure of performance: Effects of cognitive load, self awareness, and time limits on ‘working best under pressure”. European Journal of Personality, 15, 391-406.
Grund, A., Fries, S. (2018). “Understanding procrastination: A motivational approach”. Personality and Individual Differences, 121, 120-130
Howell, A. J., Watson, D. C. (2007). “Procrastination: Associations with achievement goal orientation and learning strategies”. Personality and Individual Differences, 43, 167-178.
Kadzikowska-Wrzosek, A. (2018). “Self-regulation and bedtime procrastination: The role of self-regulation skills and chronotype”. Personality and Individual Differences, 128, 10-15
Klingsieck, K. B. (2013). “Procrastination.When good things don't come to those whowait”. European Psychologist, 18, 24-34.
Koushki, S., Liaght, R., Pour kamali, A. (2014). “Relationship between Attributional Styles, Self-Regulation and Educational Procrastination in Students”. International Journal of Psychology and Behavioral Research. 3(3), 184-191.
Lee, D-G., Kelly, K. R., Edwards, J. K. (2005). “A closer look at the relationships among trait procrastination, neuroticism, and conscientiousness”. Personality and Individual Differences, 40, 27-37.
Lee, J.Q., McInerney, D.M., Liem, G.A.D., Ortiga, Y.P. (2010). “The relationship between future goals and achievement goal orientations: An intrinsic–extrinsic motivation perspective”. Journal of Contemporary Educational Psychology, 1-16.
Pintrich, P., Schunk, D. (2002). Motivational in education: theory, research, and: applications.
Rakes, G. C., Dunn, K. E., Rakes, T.A. (2013). “Attribution as a Predictor of Procrastination in Online Graduate Students”. Journal of Interactive Online Learning. 12(3), 1541-4914.
Ryan, R. M., Deci, E. L. (2000). “Intrinsic and extrinsic motivation: Classic definitions and new directions”. Contemporary Educational Psychology, 25, 54-67.
Schouwenburg, H. C., Groenewoud, J. T. (2004). Study motivation under social temptation; effects of trait procrastination. Personality and Individual Differences 30.229±240.
Slavien, R. E. (2008). Educational Psychology theory and practice.
Solomon, L.J., Rothblum, E.D. (1984). “Academic procrastination: frequency and cognitive behavioral correlates”. Journal of counseling psychology, 31, 503-209.
Steel, P. (2007). “The Nature of Procrastination: A Meta-Analitytic and Theorical Review of Quintessential Self-Regulatin failure”. Psychological Bulleetin, 133, 65-94.
Tan, C. X., Ang, R. P., Klassen, R. M., Wong, I. Y. F., Huan, V. S., Chong, W. H. (2008). “Correlates of academic procrastination and students’ grade goals”. Current Psychology, 27 (2), 135‐144.
Vohs, K. D., Baumeister, R. F. (2004). Understanding self-regulation: an introduction. In R. F. Baumeister & K. D.Vohs (Eds.), Handbook of self-regulation (pp. 1–12). New York: Guildford Press.
Wolters, C. A. (2003). “Understanding procrastination from a self-regulated learning perspective”. Journal of Educational Psychology, 95, 179-187.
Yong, F. L. (2010). “A study on the assertiveness and academic procrastination of English and Communication students at a private university”. American Journal of Scientific Research, 9, 62-71. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 708 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 934 |
||