تأثیر خودگویی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی

بحرانی، محمود. (1388). «بررسی روایی و پایایی مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر». مطالعات روان‌شناختی، (5)1، 51-72.

حسینیان، سیمین؛ احقر، قدسی و پورغفارعبدی، مهیار. (1393). «اثربخشی آموزش خودگویی­های درونی مثبت بر کاهش میزان اضطراب اجتماعی کوتاه قامتان شهر تهران». تحقیقات روانشناختی، 6(23)، 14-33.

دهقانی‌فیروزآبادی، طیبه و آرین، سیده خدیجه. (1389). «بررسی میزان اثربخشی خودگویی‌های درونی مثبت بر افزایش باورهای خودکارآمدی عمومی زنان». فصلنامه روانشناسی و علوم تربیتی، 5(15)، 144-127.

روحی قنبر، آسایش؛ حمیدبطحایی، سید احمد؛ شعوری بیدگلی، علیرضا؛ بادله، محمدتقی و رحمانی، حسین. (1392). «ارتباط خود کارآمدی و انگیزه تحصیلی در بین گروهی از دانشجویان علوم پزشکی». مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد، 8، شماره 1 (پیاپی 9)، 45-51.

زارع، حسین، رضایی، اکبر و مصطفائی، علی (1395). روان‌شناسی تربیتی. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.

سلمانی، نیره. (1392). «تأثیر خودگویی مثبت بر میزان اضطراب امتحان دانشجویان پرستاری». راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، (1،6)، 16-13.

ظهیری، بیژن و رجبی، سوران. (1388). « بررسی ارتباط گروهی از متغیرها با کاهش انگیزش تحصیلی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی ». مجله دانشور رفتار، 16(36)، 69-80.

علوی، خدیجه، امیرپور، لیلا و مدرس غروی، مرتضی. (1392). «رابطه سبک خودگویی و مشکلات عاطفی در دانشجویان». اصول بهداشت روانی، (15، 2)، 529-518.

سماوی، سیدعبدالوهاب؛ ابراهیمی، کلثوم؛ جاویدان، موسی. (1395).  بررسی رابطه درگیری‌های تحصیلی، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان دبیرستانی شهر بندرعباس. راهبردهای شناختی در یادگیری، 4(7)، 71-92.

سیف، علی‌اکبر. (1391)؛ تغییر رفتار و رفتاردرمانی. تهران: نشر دوران.

کدیور، پروین. (1380). بررسی سهم باورهای خودکارآمدی، خودگردانی و هوش در پیشرفت درسی دانش آموزان به‌منظور الگویی برای یادگیری بهینه. تهران: پژوهشکده تعلیم و تربیت.

کیانی­نژاد، سحر. (1390).  «تأثیر آموزش خودگویی واقع‌گرایانه بر افزایش رضایت زناشویی زنان». پژوهش‌های روان­شناسی بالینی و مشاوره (مطالعات تربیتی و روان‌شناسی)،1(1)، 31-46.

مسیبی چناربن، حسین؛ اسماعیلی، معصومه و فلسفی نژاد، محمدرضا. (1389). «بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر فن خودگویی و کاهش میزان هراس اجتماعی و تصحیح تعابیر مربوط به خود و دیگران». مطالعات تربیتی و روان‌شناسی، (11، 2)، 102-87.

مصطفائی، علی. (1387). بررسی اثربخشی آموزش مؤلفه‌های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی مبتنی بر مدل پینتریچ بر خودکارآمدی، منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه سوم دبیرستان. تهران: رساله دکتری دانشگاه علامه طباطبائی: منتشرنشده.

مصطفائی، علی و امین پور، حسن. (1394). روشهای تغییر و اصلاح رفتار. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.

مصطفائی، علی و محمدی، عزیز. (1395). بررسی اثربخشی خودگویی مثبت بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، (3، 12)، 71-77.

مقیمیان مریم، کریمی طیبه. (1392). تأثیر آموزش گروهی تکنیک‌های خودگویی مثبت و تن‌آرامی و ترکیب آن‌ها بر هراس اجتماعی دانشجویان پرستاری. مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران (نشریه پرستاری ایران)، (26، 85)، 75-66.

هاشمی نصرت آباد، تورج ؛ بیرامی، منصور ؛ واحدی شهرام ؛ بیرامی ناصر. (1396). ثربخشی آموزش راهبردهای کمک‌خواهی در بهبود نشانه‌های استرس تحصیلی، عملکرد و انگیزش تحصیلی با تعدیل‌‌گری سبک‌های اسنادی در دانش‌آموزان. راهبردهای شناختی در یادگیری، 5(8)، 139-158.  

Collins, W. (2012). Collins English Dictionary. Digital Edition: William Collins Sons & Co. Ltd.

Emily, J., Hardy, J. & Van Santen, J. (2009). The effects f self-talk on intrinsic motivation: The applicaton of self –determination theory. www.appliedsportpsych.org.

Gill, D. (2014). Self-talk and Softball Performance: The Role of Self-talk Nature, Motor Task Characteristics, and Self-efficacy in Novice Softball Players. Retrieved 06 29, 2016, from http://library.uncg.edu/: The University of North Carolina at Greensboro (UNCG)

Hardy, J., Hall, CR., Alexander, MR. (2001). "Exploring self-talk and affective states in sport". Journal of Sports Sciences, 19(7), 469-475.

Hatzigeorgiadis, A., Zourbanos, N., Galanis, E., Theodorakis, Y. (2011). "Self-Talk and Sports Performance". Perspectives on Psychological Science, 6(4), 384-356.

Hatzigeorgiadis, A., Galanis, E., Zourbanos, N., Theodorakis, Y. (2014). "Self-talk and Competitive Sport Performance". Journal of Applied Sport Psychology, 26(1), 82-95.

Kross, E., Bruehlman-Senecal, E., Park, J., Burson, A., Dougherty, A., Shablack, H., Ayduk, O. (2014). "Self-talk as a regulatory mechanism: how you do it matters". Journal of Personality and Social Psychology, 106(2), 304.

Lepadatu, I. (2012). "Use self-talking for learning progress". Procedia - Social and Behavioral Sciences, 33, 283-287.

Miltnberger, G. (2012). Behavior Modification Principles and Procedures. Wadsworth: Cengage Learning.

Moreno, R. (2010). Educational Psychology. New York: John Wiley & Sons, Inc.

Schultz, DP., Schultz, SE. (2013). Theories of Personality, Tenth Edition. Wadsworth: Cengage Learning.

Van Raalte Judy, L., Vincent Andrew, Brewer B. W. (2016). “Self-talk: Review and sport-specific model”. Psychology of Sport and Exercise, 22, 139-148.