آمار
| تعداد نشریات | 22 |
| تعداد شماره‌ها | 485 |
| تعداد مقالات | 5,045 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,291,060 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,135,422 |
حفظ شکل و انتقال معنا در ترجمه‌ی نهج‌البلاغه بررسی مقابلهای ترجمه‌ی فیض‌الاسلام و شهیدی | ||
| فصلنامه پژوهشنامه نهج البلاغه | ||
| مقاله 3، دوره 4، شماره 13، خرداد 1395، صفحه 47-62 اصل مقاله (637.39 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22084/nahj.2016.1470 | ||
| نویسندگان | ||
| علی سلیمی* 1؛ روژین نادری2 | ||
| 1استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه | ||
| 2دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه | ||
| چکیده | ||
| ترجمه‌های نهج‌البلاغه، آثار و برکات فکری و فرهنگی بسیاری در پی داشته است که در جایگاه خود آثاری کاملاً دینی به شمار می‌روند. ترویج آرمان‌گرایی، اعتمادسازی در فرهنگ، بسط آموزه‌های دینی، استوارسازی سدهای تدافعی در برابر هجمه‌های مادی‌گرایان و اسلام‌ستیزان، جاری ساختن خون جوشنده‌ی حماسه و حضور علی (ع) در رگ‌های جامعه و افزودن یک مائده‌ی آسمانی دیگر به منابع فکری دردمندان دین‌پژوه، از اهمّ امتیازات، برگردان‌های نهج‌البلاغه است. در این میان، ترجمه‌ی «سیّد علینقی اصفهانی» ملقّب به فیض‌الاسلام و «سیّد جعفر شهیدی» از این کتابِ گهربار، در عرصه‌ی آثار دینی و از لحاظ کمیّت و کیفیّت مکتوبات دینی، سیری نو برای طرح مفاهیم دینی و معارف از راه بارگردان آنها، به‌شمار می‌رود. مقاله‌ی حاضر، با رویکردی توصیفی- تحلیلی به بررسی مقابلهای این دو ترجمه بر مبنای ویژگی‌های متنی و اصول نظری ترجمه‌ی متون دینی پرداخته است و در نهایت به این مهم رسیده که سبک ترجمه‌ی هر یک از آنها با دیگری متفاوت است و از حیث انتقال معنا و حفظ شکل نقطه‌ی مقابل یکدیگر هستند و آنکه اولویّت دادن به حفظ شکل یا انتقال معنا به عنوان دو ویژگی برجسته، حاصل شیوه‌ی متفاوت دو ترجمه است. شهیدی به مبدأگرایی و رعایت اسلوب و ابعاد فصاحت و بلاغت نهج‌البلاغه توجّه شایان ذکری داشته است و فیض‌الاسلام به انتقال معانی واژگان و نیز برگردان لایه‌های گوناگون معنایی توجّه‌ی خاصّی مبذول داشته و ترجمه‌ای خواننده محور ارائه نموده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ترجمه؛ نهج البلاغه؛ فیض‌الاسلام؛ شهیدی | ||
| مراجع | ||
|
- نهج البلاغه (1372)، ترجمه سید جعفر شهیدی، چاپ چهارم، تهران: شرکت افست. - ------- (1377)، ترجمه سید علینقی فیض‌الاسلام، به خط طاهر خوشنویس، انتشارات فقیه. - ابن ابی‌الحدید (1385)، شرح نهج‌البلاغه، چاپ دوم، بیروت: دارالاحیاء الکتب العربیه. - معجم الوسیط (1386)، مترجم: محمد بندر ریگی. چاپ دوم، قم: نگین. - جاحظ، عَمروبنعثمان (1414)، الحَیَوان. شرح و تحقیق عبدالسلام محمد هارون، بیروت: دار إحیاء التراث العربی. - حکیمی، محمدرضا (1356)، ادبیات و تعهّد در اسلام، چاپ اوّل. تهران: مشعل آزادی. - دلیل، ژان (1384)، تحلیل کلام روشی برای ترجمه، نظریه و کاربرد. مترجم: اسماعیل فقیه، تهران: رهنما. - شهدادی، احمد (1383)، یادگار نامه فیض‌الاسلام، جستارهای علمی و پژوهشی در باب ترجمانی متون مقدس. چاپ اول. خمینی‌شهر: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی‌شهر. - صفارزاده، طاهره (1384)، اصول و مبانی ترجمه، تجزیه و تحلیلی از فن ترجمه ضمن نقد عملی آثار مترجمان، تهران: پارس کتاب. - قریب، عبدالعظیم و دیگران (1373)، دستور زبان فارسی، تهران: ناهید. - لطفی‌پور ساعدی، کاظم (1371)، درآمدی به اصول و روش ترجمه، تهران: مرکز نشر دانشگاهی. - انوشیروانی، علیرضا (1391)، «ادبیات تطبیقی و ترجمه‌پژوهی»، ادبیات تطبیقی (ویژه‌نامه‌ی نامه‌ی فرهنگستان) 3/1. پیاپی 5. - ناظمیان، رضا و حاج مؤمن، حسام (1391)، «ساخت و بافت در ترجمه متون دینی، بررسی مقایسه‌ای دو ترجمه وارده بر نهج‌البلاغه؛ شهیدی و دشتی». مجلّه‌ی ادب عربی، شماره‌ی 1، سال 5. - Bassnett, S. (2010), “Postcolonial Translations.” In A Concise Companion to Postcolonial Literarture. Shirley Chew and David Richards (eds). London and New York: Wiley-Blackwell, 2010. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,385 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,858 |
||