
تعداد نشریات | 22 |
تعداد شمارهها | 485 |
تعداد مقالات | 5,052 |
تعداد مشاهده مقاله | 9,297,077 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,139,877 |
اثر توانبخشی تمرینات مقاومتی زیربیشینه بر پروفایل کنترل گلیسمیک بیماران دیابتی مزمن نوع ΙΙ | ||
پژوهش در توانبخشی ورزشی | ||
مقاله 5، دوره 3، شماره 6، مهر 1394، صفحه 39-47 اصل مقاله (688.87 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
فرزاد ناظم* 1؛ عطیه ناظم2؛ رضا قهرمانی3 | ||
1عضو هیات علمی دانشکده علوم ورزشی .دانشگاه بوعلی سینا | ||
2دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | ||
3دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان | ||
چکیده | ||
زمینه و هدف: شواهد علمی، تأثیر الگوهای فعالیتهای ورزشی بر بهبود عملکرد سلولهای بتای پانکراس در بیماران متابولیک را آشکار کرده است، اما مختصات انفرادی یا ترکیب برنامه تمرینات مقاومتی بر عوامل گلیسمیک بیماران میانسال دیابتی چاق پیکرناهمگون گزارش شده است. روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی مقایسهای، 32مرد 43 تا 64 سال با سابقه 6/1±8/7 سال بیماری دیابت نوع ΙΙ و میانگینهای شاخص جرم بدن 1/4±5/29 (کیلوگرم بر مترمربع)، هموگلوبین گلیکوزیله 22/0±5/5 درصد و سطح گلوکز ناشتا پلاسمایی 4/1±5/7 (میلی مول در لیتر) داوطلبانه شرکت کردند. آزمون تی مستقل برای همسنجی عوامل متابولیک منتخب در 2 گروه تحت مطالعه در سطح آماری 5 درصد استفاده گردید. گروه آزمایش (16 نفر) بهطور تصادفی در برنامه ورزش مقاومتی کنترل شده با دامنه شدت بار 40 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه به مدت 10 هفته (4 تا 8 تکرار در هر جلسه) به فعالیت وزنه تمرینی پرداختند. گروه شاهد (16نفر) از عامل مداخله بدور ماندند. یافتهها: گروه آزمایش در نسبتهای هماتوکریت (67/2±89/44)، هموگلوبین گلیکوزیله (62/1± 41/5)، نسبت گلوکز به انسولین (36/3± 95/30) و هموگلوبین (58/1± 65/14)، تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشتند. اما در سطوح گلوکز پایه (22± 27/118)، انسولین پلاسمایی ناشتا (65/3± 94/7) و شاخص مقاومت انسولین (91/1±49/2) آنان، کاهش معناداری در برابر گروه شاهد بهدست آمد. نتیجهگیری: به نظر میرسد مداخله پروتکل تمرین مقاومتی زیربیشینه به منزله عامل حرکت درمانی میتواند به بروز سازگاری متابولیک در عضلات اسکلتی این بیماران دیابتی میانسال بیانجامد و احتمالاً برای پزشکان معالج در تجویز توانبخشی غیرفارماکولوژیکی این بیماران قابل توجه باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
حرکت درمانی؛ دیابت نوع II؛ ورزش مقاومتی زیر بیشینه؛ شاخص گلیسمیک؛ چاق پیکری | ||
مراجع | ||
Albright A, Franz M, Hornsby G, et al (2002). “American College of Sports Medicine Position stand: Exerciseand type 2 diabetes”. Med Sci Sports Exerc; 32:1345–60.
Alexandria VA (1996). “American Diabetes Association .Diabetes: Vital Statistics”. American Diabetes Association db.
AMERICAN COLLEGE OF SPORTS MEDICINE, (2002). Position Stand onProgression Models in ResistanceTraining for Healthy Adults.Med Sci SportsExerc;34:364-80.
Barbieri M, Rizzo MR, Manzella D, Paolisso G (2001). “Age-related insulin resistance: is it an obligatory fnding? The lesson from healthy centenarians”. Diabetes Metab Res Rev; 17:19-26.
Bloomgarden ZT (1999). “American Diabetes Association Annual Meeting, Insulin resistance, exercise, and obesity”. Diabetes Care; 22:517–22.
Brzycki M (1993). “Strength testing: predicting a one-rep max from reps-to-fatigue”. JOPERD;64:88-90.
Castaneda C, Layne JE, Munoz-Orians L, et al (2002). “A randomized controlled trial of resistance exercise training to improve glycemic control in older adults with type 2 diabetes”. Diabetes Care; 25:2335–41.
Cederholm J, Wibell L (1985). “Glucose tolerance and physical activityin a health survey of middle-aged subjects”. Acta Med Scand; 217:373–8.
Clark DO(1997). “Physical activity efficacy and effectiveness amongolder adults and minorities”. Diabetes Care; 20:1176–82.[1]
Coker R, Hays NP, Williams RH, et al (2006). “Exercise-induced changes in insulin action and glycogen metabolism in elderly adults”. Med Sci Sport Exerc; 38:433–38.
Cruz-Vidal M, Costas R Jr, Garcia-Palmieri MR, Sorlie PD, Hertzmark E (1979). “Factors related to diabetes mellitus in Puerto Rican men”. Diabetes; 28:300–07.
Dunstan DW, Daly RM, Owen N, Jolley D, De Courten M, Shaw J, Zimmet P (2002). “High-intensity resistance training improves glycemic control in older patients with type 2 diabetes”. Diabetes Care; 25:729–36.
Dunstan DW, Puddey IB, Beilin LJ, Burke V, Morton AR,Stanton KG (1998). “Effects of a short-term circuit weight trainingprogram on glycaemic control in NIDDM”. Diabetes Res ClinPract; 40:53–61.
Eriksson JG (1999). “Exercise and the treatment of type 2 diabetes mellitus”. An update. Sports Med; 27:381–91.
Harris MI, Flegal KM, Cowie CC, et al (1998). “Prevalence of diabetes, impaired fasting glucose, and impaired glucose tolerancein U.S. adults. The third national health and nutrition examination survey, 1988–1994”. Diabetes Care; 21:518–24.
Henriksen EJ (2002). “Invited review: Effects of acute exercise andexercise training on insulin resistance”. J ApplPhysiol; 93:788–96.
Holten MK, Zacho M, Gaster M, Jueal C, Wojtaszewsky JF, Dela F (2004). “Strength training increases insulin-mediated glucoseuptake, GLUT4 content, and insulin signalling in skeletal musclein patients with type 2 diabetes”. Diabetes; 53:294–305.
Honkola A, Forsen T, Eriksson J (1997). “Resistance training improves the metabolic profile in individuals with type 2 diabetes”. ActaDiabetol; 34:245–8.
Horden MD, Dunstand W, PrinsJB, Baker MA,Singh F,Coombe S (2012). Exercise Prescription for patients with type 2 diabetes and pre-diabetess: A position statement from exercise and sport science australias. J Science and Medicine in Sport.15:25-31.
Hu FB, Sigal RJ, Rich-Edwards JW, et al (1999). “Walking comparedwith vigorous physical activity and risk of type 2 diabetes in women: a prospective study”. JAMA; 282:1433–39.
Ishii T, Yamakita T, Sato T, Tanaka S, Fujii S (1998). “Resistance training improves insulin sensitivity in NIDDM subjects without altering maximal oxygen uptake”. Diabetes Care; 21:1353–5.
Jorge ML,Oliveira VN,Resende NM, et al (2011). “The effect of aerobic,resistance and combined exercise on metabolic control, inflammatory markers, adipocytokinesin patients with type 2 diabetes mellitus”. J Metabol; 60(9):1244-52.
Keller U (2006). “From obesity to diabetes. Int J VitamNutr”. 76(4):172-7.
Perez-Martin A, Raynaud E, Mercier J (2001). “Insulin resistance andassociated metabolic abnormalities in muscle: effects of exercise”. Obes Rev; 2:47–59.
RavussinE, ValenciaME, Esparza J, Bennett PH, Schulz LO (1994). “Effects of a traditional lifestyle on obesity in Pima Indians”. Diabetes Care; 17:1067–74.
Richter SF,vanloonl G (2009). “Exercise therapy in type 2 diabetes”. Actadiabetol. 49:263-78.
Robertson RJ, Goss FL, Rutkowski J, et al (2003). “Concurrent validation of the OMNI perceived exertion scale for resistance exercise”. Medicine and Science in Sports and Exercise; 35:333–41.
Sigal RJ, Kenny GP, Wasserman DH, Castaneda-SceppaC, White RU (2006). “Physical activity/ exercise and type 2 diabetes: A consensus statement from the American diabetes association”. Diabetes Care; 29(6):1433-38.
Sowers JR, Epstein M, Frohlich ED (2001). “Diabetes, Hypertension, and Cardiovascular Disease An Update”. Hypertension; 37:1053-9.
Venables MC, Jeukendrup AE (2009). “Physical inactivity and obesity: links with insulin resistance and type 2 diabetes mellitus”. Diabetes Metab Res Rev; 25(1):18-23.
Warram JH, Rich SS, KrolewskiAS (1995). “Epidemiology and geneticsof diabetes mellitus.In Joslin’s Diabetes Mellitus, KahnCR,Weir GC (eds)”.Philadelphia, Lea and Febiger.
Weiss R, Dziura J, Burgert TS, et al (2004). “Obesity and the metabolicsyndrome in children and adolescents”. N Engl J Med;350:2362–74.
West KM (1978). “Epidemiology of Diabetes and its Vascular Lesions”. New York,Elsevier.
Yaspelkis BB (2006). “Resistance training improves insulin signaling and action in skeletal muscle”. Exerc Sport Sci Rev; 34(1):42–6.
Zimmet PZ, Faauiso S, Ainuu S, Whitehouse S, Milne B, Deboer W (1981). “The prevalence of diabetes in the rural and urban Polynesian population of Western Samoa”. Diabetes; 30:45–51.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,088 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,496 |